Αντωνιάδης, Ευάγγελος

(Εκκλησοχώρι Ηπείρου 1882 – Άγιος Στέφανος Αττικής 1962).Συγγραφέας, καθηγητής της θεολογικής σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απόφοιτος της Αββακουμείου Ιερατικής Σχολής Ιωαννίνων και της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, διορίστηκε επόπτης των σχολείων της περιοχής Κουρέντων της Ηπείρου, αλλά η εθνική του δραστηριότητα κίνησε την υποψία των τουρκικών αρχών και κατέφυγε στην Τραπεζούντα, όπουδιορίστηκε καθηγητής του Ελληνικού Φροντιστηρίου. Φοίτησε έπειτα σε γερμανικά πανεπιστήμια με υποτροφία και γύρισε το 1917 στην Ελλάδα, διδάκτορας της φιλοσοφίας πλέον, και διορίστηκε στη Ριζάρειο Σχολή, της οποίας τελικά έγινε διευθυντής. Επίσης, υπήρξε ιερωμένος και έφτασε στον βαθμό του αρχιμανδρίτη. Ως καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε επί δέκα χρόνια, διακρίθηκε για την ευθύτητα του χαρακτήρα του, η οποία έγινε και αφορμή αποχώρησής του από το ίδρυμα. Από τα έργα του, τα πιο αξιόλογα είναι: Ο άγνωστος Θεός (Αθήνα, 1918), Ο Απόστολος Παύλος εν Αθήναις (Αθήνα, 1920) και Το πρόβλημα της γλώσσης του Ιησού (Αθήνα, 1933).